Raoul van Dort
In de Wet staat dat de bezitter van een dier het risico moet dragen voor de door het dier aangerichte schade. Dat komt omdat dieren onberekenbaar zijn en door “eigen energie”zoals de wetgever het noemt, gevaar kunnen opleveren voor anderen. Het is daarbij niet van belang in hoeverre de bezitter ook daadwerkelijk zelf schuld heeft aan de gebeurtenis. Wordt u dus gebeten door een hond, gekrabd door een kat of getrapt door een paard, de bezitter van het dier is in beginsel steeds aansprakelijk voor uw letselschade. Een bijzondere situatie doet zich voor bij paardrijden en/of paardrijles. Aan de ene kant is er de eigen energie van het steigerende paard dat u van zijn rug werpt, aan de andere kant bent u er wel eerst zelf op gaan zitten.
Paardrijden is een vaardigheid die letterlijk met vallen en opstaan wordt aangeleerd. Het is een relatief gevaarlijke sport zoals iedere liefhebber kan beamen. Er wordt dan ook wisselend gedacht over de vraag of, en zo ja in welke mate, de bezitter van een paard aansprakelijk is als iemand anders er van af wordt gegooid en gewond raakt. De hoofdregel is dat ook hier de eigenaar/bezitter aansprakelijk blijft. Wel kan zijn vergoedingsplicht eventueel worden verminderd met een percentage eigen schuld. Maar hoe zit het met de schade die een politiehond toebrengt door een nare beet? Daarover moest het Gerechtshof in Leeuwarden een oordeel geven.
Van Dort Letselschade is gespecialiseerd in de juridische begeleiding van slachtoffers van letselschade.
We behartigen uitsluitend de belangen van slachtoffers en zijn onafhankelijk van verzekeraars. Onze dienstverlening kenmerkt zich door deskundigheid en ervaring op gebied van letselschade, waarbij we het belang van het slachtoffer centraal stellen.
Tijdens een zomerkermis in Deventer ontstaat er midden in de nacht een vechtpartij waarbij enkele tientallen mensen betrokken zijn. Acht aanwezige agenten proberen de vechtende personen uit elkaar te halen. Ook een hoofdagente bemoeit zich, samen met haar politiehond Cento, met het opstootje. De heer B. bevindt zich niet onder de vechtenden, maar is wel in de buurt. Een politiebevel om afstand te nemen wordt door B. niet snel genoeg opgevolgd. Kort daarna wordt hij door Cento in zijn geslachtsdelen gebeten en moet hij per ambulance worden afgevoerd. B. vordert bij de rechter vergoeding van zijn letselschade van de politie als bezitter van de hond. De hoofdagente verklaart niet te weten waarom Cento de man heeft gebeten op een wijze die hem niet is aangeleerd.
Normaal gesproken zou de hond namelijk in een arm of onderbeen hebben gebeten. De politie betreurt de ongelukkige samenloop van omstandigheden maar beroept zich op een uitzondering in de Wet. Die bepaalt dat er geen risico-aansprakelijkheid is als het dier de schade veroorzaakt terwijl het aan de wil van zijn baasje gehoorzaamt. De politie zou dan alleen aansprakelijk zijn bij schuld van de agente zelf. De politie meende dat inzet van de hond in deze situatie gerechtvaardigd was. Het Hof oordeelde anders. Weliswaar kreeg de hond het commando om te achtervolgen of te bijten, maar niet in het klokkenspel van B! Dit gebeurde door “eigen energie” van Cento en dus is de politie aansprakelijk. Dankzij adequaat medisch ingrijpen lukte het B. niet alleen om het spreekwoordelijke “eigen kruis te dragen”, hij wist er zelfs munt uit te slaan!
