ABRAHAM!

Vorig jaar informeerde ik u over mijn toen nog bijna vijftig jarige leeftijd en de gevoelens die dat zo met zich bracht. Inmiddels heb ik Abraham echt gezien en ik kan u vertellen: het voelt hetzelfde als toen ik hem niet had gezien! Als vijftigjarige ben je volgens reclameteksten opeens een senior, een oudere! Dat is schokkender dan Abraham zien. Maar ook hierbij geldt dat je zo oud bent als je je voelt, en dat is beslist nog niet als een senior, hoogstens als een oudere-jongere! Als vijftigjarige beschik ik inmiddels over een behoorlijke dosis levenservaring en -wijsheden die maken dat je tegen sommige dingen anders aankijkt of daar milder over oordeelt, zowel sociaal als professioneel. Wat echter in de loop der tijd niet milder is geworden is mijn kritische houding ten opzichte van verzekeraars.

Hoe zeer verzekeraars ook roepen begaan te zijn met het slachtoffer en verkondigen bij letselschade het slachtoffer centraal te stellen, de praktijk laat een heel ander beeld zien. Wellicht onder invloed van de economische cirisis, zijn verzekeraars kritischer dan ooit bij het beoordelen en vergoeden van schade en willen ze liefst alles van het slachtoffer weten onder het mom van claimtoetsing en waarheidsvinding. Maar eigenlijk hopen ze op die wijze op ?bruikbaar materiaal? te stoten waarmee de schadeclaim onder druk kan worden gezet. Niet elk slachtoffer kan dat aan, sommigen haken af of nemen genoegen met een fooi. Deskundige, onafhankelijke rechtsbijstand bij letselschade is daardoor nog belangrijker geworden om echte genoegdoening te kunnen realiseren. Aan dit besef heeft mijn Abraham niets toegevoegd, dat was er al van meet af aan!