Alle goeds

Toen ik vorig jaar vooruitblikte op 2020, had ik niet kunnen vermoeden welke beproevingen ons te wachten zouden staan. Vol positieve verwachtingen gingen we het nieuwe jaar in met een team op sterkte en allerlei ideeën ter optimalisering van onze dienstverlening. De nieuwe werkelijkheid die ons echter allen overviel, maakte het bijstellen van plannen noodzakelijk. Positief blijven denken, vooruit proberen te kijken, nieuwe kansen creëren.

Eigenlijk was het net als wanneer je overvallen wordt door letsel. Dat gebeurt ook altijd onverwacht, is ingrijpend en zet je leven op zijn kop. De zekerheden zijn opeens weg en de planning die er was is zomaar overhoopgehaald. Ook dat vergt aanpassing, acceptatie van de nieuwe situatie en het bijstellen van toekomstplannen. Dat is niet makkelijk of eenvoudig, nog minder vanzelfsprekend. Temeer wanneer de emotie omtrent hetgeen is weggevallen groot is.

Daarvoor bestaat geen handleiding, hoogstens een goedbedoeld advies. Het herstel en het (mogelijk) weer zien van nieuwe perspectieven, moet je uiteindelijk zelf doen. En ook dat gaat niet vanzelf. Kimberly Alkemade verloor op achtjarige leeftijd haar linkeronderbeen als gevolg van een verkeersongeval, waarbij haar moeder kwam te overlijden. Jaren later ontdekte ze dat ze met een blade enorm goed kon sprinten. Ze ontwikkelde zich en was klaar voor de honderd en tweehonderd meter sprint op de Paralympics van Tokio in 2020.

Ze heeft haar plannen echter (weer) moeten bijstellen en hoopt komend jaar alsnog te kunnen vlammen in Japan. Of het na dit jaar nog ooit wordt zoals het was, valt lastig te voorspellen. Ik ben positief, al zal het nog enige tijd en de nodige inspanningen van ons allemaal vergen voor het zover is. Daarbij verheug ik me weer te kunnen doen wat ik in 2020 het meest heb gemist: het geven van die warme hand of knuffel, die zoen, die zo gewenste aanwezigheid of steun als het nodig is. Of gewoon, omdat het weer kan. Het doorgaans standaard gewenste alle goeds wensen we u nu oprecht en meer toe dan ooit.