Raoul van Dort
Deze woorden werden op bittere toon uitgesproken door mijn cliente Irina nadat zij betrokken was geraakt bij een ernstig bedrijfsongeval.
Irina had een fijne baan als kinderarts in haar geboorteland Polen toen zij samen met haar man Petr en zoontje Alec van 5, in 2009 besloot te verhuizen naar Nederland.
Petr kon als allround klusjesman in Nederland meer geld verdienen dan hun gezamenlijk inkomen in Polen en ze moesten ook aan de toekomst van Alec denken. Met haar intelligentie en doorzettingsvermogen moest ook zij hier toch snel werk kunnen vinden? Mij viel bij ons eerste contact al op dat Irina fantastisch Nederlands sprak.
Helaas had haar diploma bij ons minder status dan in Polen. Omdat ze niet thuis wilde zitten en Alec naar school ging liet Irina zich inschrijven bij een arbeidsbureau. Al snel vond ze werk als controleur bij een koekjesfabriek. Over de lopende band werden wafels aangevoerd, machinaal gesneden, gestapeld en in plastic verpakt. Irina diende er voor te zorgen dat de wafels recht op de band lagen alvorens ze door de snijmachine gingen.
Op haar eerste werkdag had een ploegbaas, die minder goed Nederlands sprak dan zijzelf, een korte uitleg gegeven over de werking van de machines. Hierbij had hij vooral gehamerd op het grote belang dat de wafels precies goed recht lagen omdat anders de wafels niet goed werden gesneden en de wafels onverkoopbaar waren. Bovendien zou de machine verstopt kunnen raken hetgeen een nog veel groter productieverlies zou kunnen betekenen.
Van Dort Letselschade is gespecialiseerd in de juridische begeleiding van slachtoffers van letselschade.
We behartigen uitsluitend de belangen van slachtoffers en zijn onafhankelijk van verzekeraars. Onze dienstverlening kenmerkt zich door deskundigheid en ervaring op gebied van letselschade, waarbij we het belang van het slachtoffer centraal stellen.
Er was ook wel iets gezegd over het wegblijven bij de messen en over een noodknop die de lijn zou stopzetten maar dat laatste moest zo min mogelijk gebeuren want …….productieverlies!
Het was warm in de fabriek wat werd versterkt door de plastic jassen, handschoenen en muts die tijdens het werk moesten worden gedragen. Ook droeg Irina oordopjes om haar gehoor te beschermen tegen het lawaai van de machines. Wel jammer dat hierdoor ook praten met collega’s lastig was.
Op een kwaad moment zag ze dat een stapel wafels scheef lag en ze snelde naar voren om ze recht te leggen. Helaas werd de punt van haar handschoen hierbij gegrepen door de draaiende rollen van de lopende band. Haar hand werd vervolgens door het mes getrokken met alle gevolgen van dien.
Op haar geschreeuw drukte een collega de noodstop in. Helaas waren 3 vingers van haar goede rechterhand niet meer te redden.
Haar wereld stortte in. Gelukkig wees een attente buurvrouw haar op de mogelijkheid om de werkgever aansprakelijk te stellen. Deze probeerde eerst nog op eigen schuld aan te sturen maar de arbeidsinspectie was daar gauw klaar mee. De instructie was absoluut onvoldoende geweest en bovendien bleek de noodknop te ver van de messen geplaatst waardoor Irina hem niet kon bereiken.
De schade werd vervolgens snel en adequaat geregeld. Irina werd zelfs begeleid naar een passende baan in het ziekenhuis! Met dank aan de buurvrouw bleek de zon in het Westen ook weer op te kunnen komen!
