Familiaire wortels

Als kind heb je dromen wat je later wilt worden. Voor de een is dat van meet af aan duidelijk, de ander komt er pas achter op latere leeftijd, sommigen hebben geen uitgesproken voorkeur en weer anderen hebben een talent waar ze later beroepsmatig gebruik van maken. Ieder kind ontwikkelt zich anders en elk kind heeft bovendien een eigen persoonlijkheid met eigen inzichten en interesses. Naarmate jezelf ouder wordt herken je in je eigen kind steeds meer eigenschappen van jezelf.

En herken je met enige zelfreflectie in je eigen gedrag ook eigenschappen van je ouders, broers of zussen en zelfs van je grootouders. Het komt zogezegd ook allemaal uit hetzelfde nest. Toch ben je vooral jezelf, en leef je je leven op je eigen wijze, met je eigen interesses, keuzes, voorkeuren en talenten. Als een ernstig letsel een streep zet door dat leven en de ontwikkeling die je doormaakt, blijft de weggevallen toekomst een groot vraagteken. Hoe zou je ontwikkeling zich hebben voltrokken wanneer het ongeval niet was gebeurd?

Om de letselschade te kunnen vaststellen proberen we een antwoord op die vraag te vinden. Het gaat daarbij om de zogenaamde redelijke verwachting waarbij we kijken naar je ontwikkeling tot aan het ongeval. Maar als het ongeval je is overkomen op zeer jonge leeftijd, dan valt over die ontwikkeling nog niet zoveel te zeggen. In die gevallen kan worden gekeken naar bijvoorbeeld de ontwikkeling van broers en zussen, of kenmerkende eigenschappen of het beroep van de ouders. Het blijft echter een lastige oefening omdat ieder kind ook zichzelf is en niet persé een kloon van zijn ouders.

In de praktijk wordt dan ook nogal eens getwijfeld aan zo’n vergelijking met de familiaire wortels als basis voor de schadevaststelling. Toch bemerk ik ook, dat je op latere leeftijd en soms pas aan de hand van speeches bij uitvaarten constateert, dat de familiaire wortels veel dichter bij elkaar liggen dan eerder werd (h)erkend. Ik denk steeds vaker dat de appel inderdaad niet echt ver van zijn boom valt!