Haastige spoed is zelden goed!

Op weg naar school wordt de 9-jarige Saskia aangereden door een automobilist. Naast ernstig inwendig letsel en diverse botbreuken loopt zij hersenletsel op. Na langdurige revalidatie kan ze uiteindelijk terug naar haar eigen school. Na de basisschool volgt middelbaar onderwijs. Daar blijkt, dat Saskia veel meer moeite heeft om de leerstof op te nemen en te reproduceren dan voorheen het geval was. Toch haalt zij haar diploma en vindt vrijwel onmiddellijk werk in een bakkerij. Iedereen is blij, dat Saskia ondanks alles zo goed terecht is gekomen. Helaas wordt deze blijdschap al gauw tenietgedaan. Haar werkgever constateert, dat Saskia niet naar tevredenheid functioneert… te traag van begrip en niet in staat meerdere opdrachten tegelijkertijd uit te voeren. Op tijd van twee jaar krijgt ze vijfmaal te horen, dat het zo niet gaat. Nader onderzoek door een arbeidskundige wijst uit, dat de belastbaarheid van Saskia beduidend lager ligt dan verwacht.

Het advies luidt: maximaal 20 uur per week zeer eenvoudig administratief werk. Natuurlijk was al vlak na het ongeluk gesproken over een schadevergoeding. Aangezien Saskia relatief snel weer naar school kon, stelde de verzekeraar voor de zaak te schikken voor een bedrag van 15.000 gulden. Het viel immers allemaal wel mee. Omdat de praktijk laat zien, dat de impact en gevolgen van letsel bij kinderen soms pas bij het bereiken van volwassenheid zichtbaar worden, hebben wij de ouders geadviseerd een afwachtende houding aan te nemen en de ontwikkelingen af te wachten. Maar goed ook. Acceptatie had immers betekend, dat ze achteraf niet meer op de zaak konden terugkomen en dan was de verzekeraar er wel heel goedkoop vanaf gekomen. Uiteindelijk is de schade vastgesteld op basis van juiste overwegingen en inschattingen ofwel op een veelvoud van het oorspronkelijke aanbod van de verzekeraar. Bij schadezaken van kinderen is haastige spoed nooit goed!