Herinneringen

De verleiding is groot mee te gaan in de negatieve spiraal rondom alle beproevingen waar we wederom voor staan. Ik ben van nature echter niet negatief ingesteld, dus probeer ook nu op een positieve manier de huidige tijd te doorstaan. Eigenlijk kan ik me niet herinneren dat mijn ouders weleens negatief waren. Ondanks dat zij in hun tijd ook zeker hun zorgen en onzekerheden zullen hebben gehad, hebben mijn broer en ik daar niet veel van gemerkt in onze kindertijd. Pa en ma zorgden er op hun eigen manier voor dat we een redelijk zorgeloze jeugd hebben gehad, waarbij we niks tekort zijn gekomen maar de tering naar de nering werd gezet.

Was er een keer geen vlees, dan aten we een smakelijke andere maaltijd waarbij het vlees niet werd gemist omdat mijn moeder een goede kok was en dat dan op meesterlijke wijze wist op te vangen. Dat wil niet zeggen dat ik alles lustte wat ze maakte. Maar ook daar werd nooit echt een punt van gemaakt, met zelfgemaakt appelmoes werd elk gerecht lekker. Met kerst pakte mam altijd behoorlijk uit. Dan was ze dagen bezig met voorbereidingen. Want met kerst moest goed worden gegeten en dat ging niet vanzelf. Ik herinner me een kerst waarbij ze heel druk was geweest met het zelf maken van chocolademousse.

Een heel proces, waarbij uiteindelijk de in glazen geschepte mousse in het schuurtje in de tuin werd gezet om op te stijven. Op kerstdag bleek echter dat een muisje die mousse ook wel erg lekker had gevonden. Als kind was dat logisch, want mousse was toch de Franse vertaling van muis, niet? Mam was echter niet uit het veld geslagen; de glazen die niet waren aangevreten werden verdeeld en we hadden toch genoeg.

Och ja, in deze sombere dagen zijn dit zo maar enkele herinneringen aan mijn plezierige kindertijd, toen letselschade nog niet bestond. COVID evenmin. Ik gun u en uw dierbaren een fijne kerst en een perspectiefrijk 2022.