Murphy’s Law

Enige tijd geleden vroeg een man me om zijn schadezaak te bekijken. Hij had in 1977 een ongeluk gehad met redelijk zwaar letsel als gevolg. Hij was toen werkloos, maar had plannen om een universitaire opleiding te volgen. Door het letsel ging de studie niet door en was hij ook nauwelijks in staat geweest te werken. Zijn WW-uitkering was omgezet in een bijstandsuitkering. Begin 1978 had hij zich al tot een advocaat gewend, maar er was nauwelijks iets gebeurd. Na meer dan 20 jaar had de advocaat bij de verzekeraar een schikkingsvoorstel losgepeuterd van 200 duizend gulden. Volgens de advocaat zat er niet meer in. De man had zijn twijfels en wilde een second opinion. Bij het doornemen van de stukken bleek, dat de advocaat erg passief was geweest en niet deskundig met de zaak was omgegaan. Hij was vergeten om de wettelijke rente te vorderen en de schadevergoeding van 200 duizend gulden was op zeer summiere gegevens gebaseerd. Ook de mogelijkheid voor een AAW- of WAO-uitkering was niet onderzocht.

Hierdoor zou een deel van de schadevergoeding hoogstwaarschijnlijk verrekend worden met de bijstand. Bovendien zou de man zijn uitkering kwijtraken. Terecht ervoer hij een en ander als Murphy’s Law ofwel… wanneer eenmaal iets misgaat, blijft het ongeluk je achtervolgen. Uiteindelijk is het gelukt om een meer reële schadevergoeding – 800 duizend gulden – te realiseren. Daarnaast is een WAO uitkering geregeld met terugwerkende kracht tot begin jaren ‘80. De schadevergoeding hoeft dus niet verrekend te worden met de bijstand. Bovendien ontvangt hij ook in de toekomst een WAO uitkering. De advocaat is aansprakelijk gesteld voor zijn beroepsfouten in deze zaak. De aansprakelijkheid is erkend en de vergoeding voor die schade loopt ook nog eens in de tonnen. Hoewel het letsel van de man niet minder is geworden, is nu toch een situatie gecreëerd waarin hij niet ook nog de rest van zijn leven financieel gedupeerd blijft.